สมัยก่อนเราเป็นเด็กที่ถูกพ่อแม่ตั้งความหวัง และวาดอนาคตไว้ให้ "ค่อนข้างแคบ" ตั้งแต่เลือกสายเรียนตอน ม. ปลาย พ่อกับแม่เราให้เราเลือก 2 ทางค่ะ คือ
1. ให้เลือกเรียนสายศิลป์-คำนวณ เมื่อต่อมหาวิทยาลัย ต้องเรียนครุศาสตร์และไปเป็นครูเท่านั้น หรือ...
2. จะเลือกเรียนสายวิทย์-คณิต และต่อต้องมหาวิทยาลัย คณะเภสัชฯ หรือ แพทย์
พอช่วงที่ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย เราจำได้ว่าตอนนั้นเพิ่งเปลี่ยนจากระบบเอ็นทรานซ์ มาเป็นแอดมิชชันได้แค่ปีเดียว (ระบบยังมีปัญหา ที่มีข่าวเด็กไปร้องเรียนเรื่องคะแนนอ่ะค่ะ) เราก็ไปสอบแอดมิชชันตามปกติ แต่ในขณะเดียวกัน...เราก็แอบไปสอบตรงเข้าคณะนิเทศฯ มหาวิทยาลัยรัฐแห่งนึงด้วยค่ะ ซึ่งปรากฏว่าติด! และเราอยากเรียนมากกก และตอนนั้นคะแนนแอดมิชชันยังไม่ออก เลยตัดสินใจเข้าไปคุยกับพ่อแม่ และขอเรียนนิเทศ ซึ่งแน่นอนว่าเค้าไม่พอใจค่ะ ก็ทะเลาะกันค่ะ ช่วงนั้นบรรยากาศในบ้านก็ไม่โอเค่ค่ะ จนสุดท้ายพ่อแม่เราก็ยอม จนได้เรียนค่ะ
ตอนนี้เราอายุ 27 แล้ว ทำงานด้านนิเทศ (ด้านโฆษณา) มีความสุขกับงานที่ทำมากกก และที่สำคัญ เราก็พิสูจน์ให้พ่อแม่เห็นแล้วค่ะว่า นอกจากอาชีพครูกับหมอ ยังมีอาชีพอื่นอีกมากมาย ที่สามารถประสบความสำเร็จได้เหมือนกัน
เราชื่นชมคุณพ่อของน้องปรางมากๆ ที่ให้น้องมีอิสระในการเลือกทำสิ่งที่ตัวเองชอบ ไม่ปิดกั้นโอกาสลูกและไม่ปิดกั้นโอกาสคนอื่น นี่คือคำพูดของคุณพ่อน้องค่ะ
“หากเขาเรียนนิเทศฯ เขาสามารถทำสื่อให้ความรู้ ความเข้าใจแก่คนทั่วไป ปรับทัศนคติ หรือค่านิยมไปในทางที่ถูกต้องได้เช่นกัน
ลูกสาวยังบอกว่าการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ไม่จำเป็นต้องเป็นแพทย์อย่างเดียว อาชีพอื่นก็ทำได้
เพียงแค่ไม่เลือกสอบเข้าแพทย์ ก็เท่ากับไม่ไปแย่งที่นั่งคนอื่นๆ ที่อยากเรียนแพทย์ หากน้องปรางสอบหมอได้ เขาก็จะไม่เรียนอยู่ดี”
อยากให้เสียงจากคุณพ่อน้องดังไปถึงคุณพ่อคุณแม่ของเด็กไทยหลายๆ คนจังเลยค่ะ มีเด็กไทยจำนวนไม่น้อย ที่ต้องแบกความหวังของพ่อแม่ บนความกดดัน ให้ต้องทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ชอบสักเท่าไหร่ อย่างการเปิดเพจ แชร์ข้อมูลการเลี้ยงลูก แชร์ข้อมูลข่าวสารดีๆ ก็ได้
เราว่าคุณพ่อเป็นคนที่มีทัศนคติดี หรือได้พูดได้แชร์ เราว่า ถ้าเรื่องน้องปรางดังก่อนหน้านี้ เผลอๆ คุณพ่อน้องปราง อาจได้ขึ้นไปพูดบนเวที TED ที่กำลังจะมีที่กรุงเทพฯ เร็วๆ นี้ก็ได้
อยากให้ความคิดเห็นของคุณพ่อของน้องปราง เด็กแอดมิชชันอันดับ1 ดังไปถึงพ่อแม่ของเด็กไทยหลายๆ คน
1. ให้เลือกเรียนสายศิลป์-คำนวณ เมื่อต่อมหาวิทยาลัย ต้องเรียนครุศาสตร์และไปเป็นครูเท่านั้น หรือ...
2. จะเลือกเรียนสายวิทย์-คณิต และต่อต้องมหาวิทยาลัย คณะเภสัชฯ หรือ แพทย์
พอช่วงที่ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย เราจำได้ว่าตอนนั้นเพิ่งเปลี่ยนจากระบบเอ็นทรานซ์ มาเป็นแอดมิชชันได้แค่ปีเดียว (ระบบยังมีปัญหา ที่มีข่าวเด็กไปร้องเรียนเรื่องคะแนนอ่ะค่ะ) เราก็ไปสอบแอดมิชชันตามปกติ แต่ในขณะเดียวกัน...เราก็แอบไปสอบตรงเข้าคณะนิเทศฯ มหาวิทยาลัยรัฐแห่งนึงด้วยค่ะ ซึ่งปรากฏว่าติด! และเราอยากเรียนมากกก และตอนนั้นคะแนนแอดมิชชันยังไม่ออก เลยตัดสินใจเข้าไปคุยกับพ่อแม่ และขอเรียนนิเทศ ซึ่งแน่นอนว่าเค้าไม่พอใจค่ะ ก็ทะเลาะกันค่ะ ช่วงนั้นบรรยากาศในบ้านก็ไม่โอเค่ค่ะ จนสุดท้ายพ่อแม่เราก็ยอม จนได้เรียนค่ะ
ตอนนี้เราอายุ 27 แล้ว ทำงานด้านนิเทศ (ด้านโฆษณา) มีความสุขกับงานที่ทำมากกก และที่สำคัญ เราก็พิสูจน์ให้พ่อแม่เห็นแล้วค่ะว่า นอกจากอาชีพครูกับหมอ ยังมีอาชีพอื่นอีกมากมาย ที่สามารถประสบความสำเร็จได้เหมือนกัน
เราชื่นชมคุณพ่อของน้องปรางมากๆ ที่ให้น้องมีอิสระในการเลือกทำสิ่งที่ตัวเองชอบ ไม่ปิดกั้นโอกาสลูกและไม่ปิดกั้นโอกาสคนอื่น นี่คือคำพูดของคุณพ่อน้องค่ะ
“หากเขาเรียนนิเทศฯ เขาสามารถทำสื่อให้ความรู้ ความเข้าใจแก่คนทั่วไป ปรับทัศนคติ หรือค่านิยมไปในทางที่ถูกต้องได้เช่นกัน
ลูกสาวยังบอกว่าการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ไม่จำเป็นต้องเป็นแพทย์อย่างเดียว อาชีพอื่นก็ทำได้
เพียงแค่ไม่เลือกสอบเข้าแพทย์ ก็เท่ากับไม่ไปแย่งที่นั่งคนอื่นๆ ที่อยากเรียนแพทย์ หากน้องปรางสอบหมอได้ เขาก็จะไม่เรียนอยู่ดี”
อยากให้เสียงจากคุณพ่อน้องดังไปถึงคุณพ่อคุณแม่ของเด็กไทยหลายๆ คนจังเลยค่ะ มีเด็กไทยจำนวนไม่น้อย ที่ต้องแบกความหวังของพ่อแม่ บนความกดดัน ให้ต้องทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ชอบสักเท่าไหร่ อย่างการเปิดเพจ แชร์ข้อมูลการเลี้ยงลูก แชร์ข้อมูลข่าวสารดีๆ ก็ได้
เราว่าคุณพ่อเป็นคนที่มีทัศนคติดี หรือได้พูดได้แชร์ เราว่า ถ้าเรื่องน้องปรางดังก่อนหน้านี้ เผลอๆ คุณพ่อน้องปราง อาจได้ขึ้นไปพูดบนเวที TED ที่กำลังจะมีที่กรุงเทพฯ เร็วๆ นี้ก็ได้